Her Babalar Günü'nde işi tersine düşünmek gerektiği aklıma gelir. Yani Babalar Günü, babaların günü olacaksa eğer, onlara babalık yapmanın bir diğer yüzünde, çok değil bir günlük özgürlük vermeli. Babalar Günü geldi mi, her evladına küçük bir not yazmalı her baba: O nota " Sana karşı yaptığım bir yanlış da..." diye başlamalı.
Merak etmeyin. Biraz düşününce her yıl yazacak yeni bir iki hata sökün ediyor. Baba, pek de yorulmuyor. Verilmeyen izinleri, destek olunmayan başlangıçları, korkudan ibaret yasaklamaları, hoş görmemeleri, doğruyu anlatmamaları, öneri kabul etmemeleri, gereksiz utandırmaları, aşırı beklentilerin karşılanmayış şokunu, yenilen kazıkların hiç suçu olmayanlardan çıkarılan acılarını... bir bir anımsamak babanın yılda bir kez yaşadığı rahat gününde pek zor olmuyor. Tabii pişman olmayı göze alamayan, "kendiyle barışık" babalardan biri değilseniz.
Babaya verilecek en büyük armağan, "Olsun be baba! Seni, hatalarınla da seviyorum." demek değil mi aslında? Kısacası, hazır evlatlar her Haziran'ın üçüncü Pazar'ı yumuşamışken, bu özel gün, babalara bir hesap verme fırsatı tanısa, keşke.
